دلم یک برف سنگین می خواهد.

به نام ایزد مهر آفرین دوم بهمن ماه ۱۳۹۹ و طوفان برفی ، شعری ست سپید که بی هیچ وزنی به دل می نشیند. این روزها که جهان لبریز از سیاهی ها شده است و به هر سو که می رویم غم از سروکولمان بالا می رود. دلم یک برف سنگین می خواهد. از همان هایی که روزهای مدرسه می بارید و از خوشی تمام مسیر را این پا و آن پا می دویدم. ببارد و تعطیل کند تمام سختی ها را. برای چندثانیه هم که شده غصه ی چیزی را نخوریم و در سردر دنیا بنویسیم: (( تا اطلاع ثانوی دیگر خبری از ناامیدی منبع